Wat is de toekomst van de fotojournalistiek? Zeker als men bedenkt dat tegenwoordig een aanzienlijk aantal mensen in de wereld over een smartphone beschikt waarmee ze beelden delen met een groot publiek. Voor de krant de 'Chicago Sun Times' was het duidelijk, voltijdse fotojournalisten zijn niet langer nodig. Er is een tijd aangebroken waarin iedereen fotograaf is, met als gevolg dat de krant hun volledige fotostaf wou ontslaan. Volgens de adepten van een wereld zonder fotojournalisten is een beeld niet meer waard dan een gesproken woord. De tijd van de metafotografen is volgens deze adepten aangebroken. Zij snuffelen door miljoenen foto's op zoek naar een betekenisvol én gratis beeld. Volgens de statistieken zijn er in 2011 10% van alle foto's ooit getrokken. Op facebook worden er iedere maand driehonderd miljoen foto's geüpload, waarvan 47% originelen. Hoe kunnen fotojournalisten dan wel deze nieuwe vormen van communicatie gebruiken om hun foto's aan de man te brengen? Eerst en vooral heeft een fotojournalist een publiek nodig, daar hadden vroeger de traditionele media een monopolie op. Tegenwoordig kunnen fotojournalisten zich profileren op gratis nieuwssites en op die manier naam maken. Zonder twijfel zijn facebook en twitter ook interessante communicatiemiddelen, daar kun je op je pagina een groep van volgers opbouwen en die laten werken als een community die automatisch reclame maakt voor je werk. Het is belangrijk dat die pagina's op sociale netwerksite's voldoende worden onderhouden, zodat er altijd iets te beleven valt. Hoe groter je community en de kwaliteit van de foto's, hoe groter de kans is dat opdrachtgevers aan je denken voor het maken van fotoreportages, en vergeet zeker niet je netwerk te onderhouden in je niche.
0 Comments
Het breakdance project Oeganda is een project van jongeren met een verschillende sociale status. De doelstelling is om de jongeren door het bijbrengen van elementen van de hiphopcultuur, verantwoordelijkheidszin aan te brengen en hun leiderschap aan te leren. Het wordt gebruikt als een middel om jongeren te engageren en te emanciperen. Fotograaf Willemjan Vandenplas trok enkele dagen met hen op en kreeg toegang tot hun workshops en activiteiten in het 'Youth Sharing Center' in Nsambya in Kampala, hoofdstad van Oeganda.
Volgens de Wereldbank leeft meer dan 30% van de Oegandese populatie onder de armoedegrens. Oeganda is een snel groeiende natie met een zeer jonge populatie, ongeveer 50% zijn jonger dan 14 jaar. Na het invoeren van het universele lagere schoolonderwijs in 1997 liepen 82% van de kinderen school, maar slechts 20% maakte het middelbaar af. De ontwikkeling van Oeganda werd ernstig verstoord door het conflict in het noorden tussen de Lords Resistance Army (LRA) en de Oegandese overheid. Deze rebellie had negatieve gevolgen voor de ontplooiingskansen van de jeugd, met hoge werkloosheid voor jongeren tussen 14 en 24 jaar. Deze wordt geschat op 83%. Ontstaan Het Breakdance Project Oeganda (BPO) is ontstaan in 2006. Het project is op dit moment een geregistreerde ngo. Ze hebben al meer dan 1000 leden over heel Oeganda, en hebben afdelingen in Kampala, Gulu en Mbale. De oprichter van het project is Abraham (Abramz) Tekya, hij is een 30 jaar oude rapper en breakdancer. Hij werd op 7-jarige leeftijd een aidswees. Daarna kwam hij op straat terecht waar hij een schelmenbestaan leefde. Hij ging regelmatig eens aankloppen bij familie om hem uit de nood te helpen. Abraham vond echter een weg om zich zelf uit te drukken en andere jongeren te emanciperen aan de hand van rap. Hij werd leraar in de sloppenwijken en in de steden rond Kampala. Wanneer hij anderen rap leerde zag hij een verandering bij hen: in de plaats van terug te grijpen naar geweld konden deze jongeren hun problemen ventileren in hun raps. Op die manier vonden ze vrijheid door hun raps. Deze sociale verandering wou hij op grotere schaal realiseren. Dus besloot hij gratis breakdance lessen te geven. Het BPO werd geboren, zijn idee is dat iedereen een leerling en een leerkracht is tegelijkertijd, daardoor is iedereen die betrokken is bij het project in staat om iets terug te geven aan de anderen. Zijn filosofie is niet alleen wederzijds respect en gelijkheid, maar dat het project zich ook kan onderhouden met nieuwe fondsen. Van het prille begin was de doelstelling sociale verandering waar te maken. Abramz aan het woord Volgens de oprichter van het Breakdance Project, Abraham Tekya, wordt aan de nieuwkomers eerst de doelstelling van de organisatie uitgelegd en worden ze daarna in de familie verwelkomd. BPO heeft leden uit alle lagen van de bevolking en dat is hét grote verschil met al de andere ngo’s die daar actief zijn. Deze laatsten werken alleen voor de armere lagen van de bevolking in tegenstelling tot BPO dat opkomt voor een mix van sociale klassen. Iedereen heeft immers noden! Hierdoor wil BPO de kloof tussen rijk en arm verkleinen. Hij vertelt dat er in hun beweging verschillende succesverhalen zijn. Zo konden enkele mensen doorgroeien en echte professionelen worden in hun vak. Tegelijkertijd blijven ze lid van BPO en geven les of leren zelf nog van andere jongeren die elke keer de zaken een beetje anders zien, en dit is voor de anciens een bron van inspiratie. Zo helpen ze elkaar uit de nood en is er ook geen sprake van jaloezie. Wij zijn echt meer dan een grote gemeenschap, zegt Abraham, hier leren jongeren wat ze thuis niet meer leren. BPO heeft daklozen aan een huis geholpen en aan de armste leden worden er voortdurend kleren bezorgd. ”Onze gemeenschap heeft ons geleerd dat als je een probleem hebt, andere mensen vaak een antwoord hebben op dat probleem. Dat je dus oplossingen moet zoeken binnen onze gemeenschap”. Abraham die zelf zijn school niet afmaakte zegt dat hij hier meer geleerd heeft dan op eender welk ander moment van zijn leven. Op dit moment maakt Abraham deel uit van de wereldbekende Rock Steady Crew. Bling Bling Tegen woordig is de hip hop cultuur hervallen in oppervlakkige uitdrukking van rijkdom, maar Abraham houdt het graag simpel, maar ook hij heeft momenten gehad dat hij bling bling bewonderde. De grote vraag is hoe je omgaat met bling bling in de sloppenwijken van Kampala. “Wij willen hier niet dat jongeren beginnen te stelen om hun bling bling te kopen, daarom is onze filosofie dat hiphop een levenstijl is. Wij proberen jongeren zo veel mogelijk te stimuleren om te rappen over hun leven en hun levenswandel. Natuurlijk is elkeen vrij om te doen wat hij wil. Wij zijn open geesten. Als je bling bling bent dan ben je dat, maar ik hou het het liefst 'underground'. De meeste mensen hier praten over de 'struggle for life'. Zo leren jongeren zichzelf te appreciëren en van zichzelf te houden, zonder onbereikbare idealen achter na te lopen. Wij worden ook in het buitenland uitgenodigd omdat mensen door onze raps het leven in Oeganda leren kennen.” Enkele leden aan het woord Peter Emma vertelt dat BPO een platform is voor verschillende artiesten. “ Wij hebben niet alleen breakdancer's, maar ook beatboxers, rappers, fotografen, graffiti-artiesten, ... Zelf is hij 'into' graffiti en fotografie. Hij toont mij zijn werk en legt mij het verschil uit tussen tags (handtekening), bombing (handtekeningen met een 'body'), 'throw ups' (letters zoals zeepbellen) en de verschillende manieren van spuiten met blokletters, 'thow ups', brede stijl (onleesbare tekst). Hij vertelt dat zijn tag 'sparrow' is. Dat is zijn artiestennaam. Zelf heeft hij veel aan zelfvertrouwen gewonnen door het project omdat hij Engels leerde spreken en mensen leerde toespreken. Hij voelt zich verantwoordelijk voor zijn gemeenschap en is tegelijkertijd leraar en leerling. Wat hij leert bij BPO geeft hij door aan zijn vrienden in de sloppenwijken van Kampala. Zelf probeert hij met zijn graffiti en fotografie positieve beelden over te brengen. Hij werkt rond huishoudelijk geweld, kindermishandeling, alcohol misbruik en onveiligheid. Het oplossen van conflicten is de rode draad geworden in zijn leven. Bij de rappers ontmoet ik Julius Sentengo, hij vertelt dat ze elke maandag na school samenkomen om rond een onderwerp rapteksten te improviseren. Ze schrijven rond verschillende onderwerpen zoals hun haartooi, schoenen of Afrikaanse vrouwen. De leden putten hun inspiratie uit hun verscheidenheid in status, religies, tribale afkomst en sociale achtergrond. Julius zegt dat ze een groep creatieve geesten bij elkaar zijn die een positieve boodschap hebben. Op het einde van de sessie gaan ze in een kring staan en rappen ze hun teksten. Vroeger kwamen ze samen na hun bijeenkomst om over politiek te praten, maar sinds het samenscholingsverbod dat begin augustus werd ingevoerd in Oeganda, is dit niet meer mogelijk. Julius schreef speciaal voor Willemjan Vandenplas een tekst over het leven in Oeganda (vertaald): Het leven in Oeganda is zoals eender welk leven in Afrika. Ze sporen je aan: " wie het hards werkt zal geld verdienen", op die manier komen er projecten van de grond om mensen te verenigen." Er is echt een grote kloof tussen rijk en arm. Veel hard werk! BPO werkt hard om de burgers te verenigen en de kloof tussen rijk en arm kleiner te maken. Het leven in Oeganda is zo hard, dat wanneer je het gewoon bent het normaal is. Iedereen heeft het recht om te spreken, op godsdienst en beweging. Een rapper, Julius Sentengo AKA Jay Sentino Volgens Mozes Mukalazi, leraar beatboxing, bestaan er oneindig veel geluiden om te beatboxen. Zijn klas stond nog maar twee lessen ver en de leerlingen konden al een aardig deuntje over de lippen krijgen. Volgens hem kan iedereen het leren, maar je moet wel elke dag oefenen. Beatboxing heeft hem een toekomst gegeven, hij is nu in staat om in heel Oeganda te reizen en verdient er geld mee. Voldoende om te leven in Oeganda. Toch blijft hij actief leraar omdat BPO hem gemaakt heeft wie hij is. Vroeger leefde hij in de sloppenwijken, nu krijgt hij een eerlijk loon dat hij verdient heeft door hard te werken. The biggest achievement of the Tunisian revolution is the way they were able to consolidate the freedom of speech. There are various values who are in conflict, but this creates a type of stability according to Sami Zemni. We see the conflict between transition and cleavage with the old regime. Also the conflict between Secularism and Islam and most of all between labor and capital.
In Tunisia the difference between the capital, tunis, and the interior is very deep. The UGTT is the stronghold of Tunisia and can switch the country of when it wants. While Ennahda (Islamic conservatives) is the biggest party the biggest boat with a Tunisian flag has the name of a pagan goddess. And Tunisia is composed of so many different cultures. The slogan of the first president of the republic was, Bourguiba: “was open for the world, rooted in tradition”. This is all the legacy of Bourguiba, witch Ben Ali continued in one way or another. Now in Tunisia there are is the question what to do with this legacy. Create a society Bourguiba 2.0 and like wise continue the 'Tunésiété'. But this is what the ruling Ennahda party doesn't want, also the Salafists and organizations who want to go back to the root of Islam. Tunisia has become a country who is orientated more towards the Anglo-Saxon world. And the Ennahda behaves like the conservatives in the USA and the left wing parties like the democrats. And that's where the salafists come in, they are against this conservative Anglo-Saxon Ennahda and want a Muslim state. The traditional elite who was in power during French rule was suppressed by Bourguiba, they were chosen by the Islamic belief. Bourguiba introduced a meritocracy in the light of his modernist model. Like wise a new elite surged to power in Tunisia. Ben Ali chose a lot of capable people out of this elite. One thing we can say is that the Ben Ali used the best of the best for his government, so the administration is equipped with high educated elite. The problem is that there is a cleavage between the newly elected cabinets by Ennahda, who are not so highly qualified as the administration. This will provoke new conflicts in the public sector while one again a new Tunisian religious elite is bound to appear in the Tunisian scene. (source: Animo international meeting with Sami Zemni. ) De voorbije jaren kregen maar 1200 Haïtianen per jaar een een visum om te wonen en werken in Brazilië. Volgens officiële cijfers zijn er zowat 15.000 Haïtianen in Brazilië. Een groot deel van hun hebben hun leven in gevaar gebracht om met mensensmokkelaars de tocht te wagen. Lamothe op bezoek in Brazilië
Van 20 tot 25 mei was de eerste minister van Haïti Lamothe op bezoek in Brazilië om economische, sociale en energetische relaties tussen de Brazilië en Haïti te bespreken. Tijdens de ontmoeting met de minister van buitenlandse zaken Antonio Patriota stond op de agenda de ongerustheid van Patriota in verband met de illegale immigratie van Haïtianen naar Brazilië. Op Braziliaanse grond had Lamothe een ontmoeting met Haïtiaanse emigranten, ze vertelden over hun moeilijke situatie in Brazilië, het werd dus duidelijke voor beide staatsmannen dat er dringend voor een oplossing gezorgd moest worden. Eindelijk een oplossing In onderlinge afspraak werd afgesproken dat de Haïtiaanse overheid alles gaat doen om de bevolking te sensibiliseren in verband met de illegale immigratie in samenwerking met de Braziliaanse Ambassade in Haïti. De Braziliaanse overheid heeft van zijn kant de visa restricties opgezegd voor de Haïtianen en het zal zoveel mogelijk visums aanvaarden als de ambassade de capaciteit heeft. De capaciteit is voorlopig 300 per maand. Het enige dat de Haïtianen zullen nodig moeten hebben om een visum te krijgen is een attest van goed gedrag en zeden, een curriculum vitae en een identiteitskaart. Conclusie Deze maatregel komt zeer onverwacht omdat het beleid van Brazilië een jaar geleden loodrecht stond op het actuele. Toen werd er nog gesproken over repatriëring en sluiten van grenzen voor de illegale immigratie. Nu is echter voor een humane oplossing gekozen. Dit strook met het menslijke buitenlandse beleid dat Brazilië wilt voeren om zo een zitje te krijgen in de VN-veiligheidsraad. Imagine, you don't have a nationality. The day you die, there will be no more traces of you on earth. You can't get passports to travel and you're stuck in limbo. 99,99% of the people have a nationality but still a considerable amount doesn't have it. For example in Myanmar there are 803,075 Rohingya people without citizenship because they are not recognized in their country. In Syria there are 231,000 Kurds that are stateless. And in Brunei it's impossible for foreign cheap labor force to get the nationality even if they all ready live for generations in Brunei and because of this lost their nationality in their home countries.
The UN has a definition for the stateless: A person who is not recognized by law as a citizen of a country. For example a girl lives in Japan with her Japanese boyfriend. She wants to merry him and become Japanese. When she unregistered her nationality in her home country a few day later her Japanese boy friend gets run over by a car and dies. Result she is stateless because she didn't have time to merry her Japanese boyfriend and already lost the nationality of her home country. In a world where borders are not so important anymore the idea of multiple nationalities is starting to exist again. How can you get the nationality by having a bond with a country, by marriage, by your family tree, by were you were born, where you lived for a long time. But sometimes people lose their nationality. This is why UNHCR asks to make statelessness impossible by law. But the question of nationality is a sensitive issue in Politics. The Americas is a place where statelessness hardly exists because every child that is born on US or Latin American soil is granted the nationality. With the destruction of the USSR, a lot of people became stateless because the administration was so busy with the economical crisis its lost track of a good nationality distribution system between all the countries. So a lot of people didn't get regularized. Now there are almost 20.000 stateless people in Ukraine and For Germany there are 10.000 people almost who became stateless after the unification of East and West. So which are the most important reasons to be stateless? First because of the falling apart of states for example the recent case of Sudan and South Sudan. Also because of discrimination of for example the Roringya people in Myanmar. Because of conflicts and holes in the law of a country. UNHCR is giving global attention to Statelessness, High Commissioner Gutierrez told that there was a real breakthrough in the last years. UNHCR pleads that states guarantee nationalities waiting for Sustainable status. Toren hoge jeugdwerkloosheid, beperkte participatie van jongeren in de samenleving en weinig steun voor privé-initiatief van jongeren, dit kenmerkt het Tunesië van vandaag. Jeugdwerkloosheid Is er iets veranderd voor de jongeren? Ja, ze kennen vrijheid; ze kunnen zeggen en doen wat ze willen. Helaas zijn ze nog steeds opzoek naar jobs, dit vooral bij de hooggeschoolde, zij moeten jobs in de informele sector zoeken om te kunnen overleven. Alles is goed zeggen ze, als ze maar geld hebben voor hun basisbehoeften. Er bestaat zelf een vakbond in Tunesië die de jonge gediplomeerde werklozen verenigt. Deze werk samen met de UGTT (Tunesische vakbond)Het belangrijkste gegeven is dat je jaren voor iets kan studeren in Tunesië en toch niet terecht komt in de job die je verwacht had. Je moet eerst jaren de eindjes aan elkaar knopen en solliciteren en dan kom je misschien terecht in de job waarvoor je gestudeerd hebt. Je moet echt de aller beste van je klas zijn om direct te kunnen starten in de job die je wilt doen. Participatie De “.com” generatie die zo gestreden heeft voor vrijheid, kwam helaas niet met een degelijk alternatief. Daarvan profiteerden de oude oppositieleiders . De gematigde Islamisten kwamen terug uit het buitenland of werden vanuit de gevangenis rechtstreeks de grondwetgevende vergadering binnen geloodst. Bij andere bewegingen vonden nieuwe krachten na de revolutie de weg naar de top en kregen belangrijke posten. Terwijl de oppositie die vaak illegaal werkte en er van het eerste uur bij was werd voorbij gestoken. De jongeren bleven geslagen achter en zagen hun revolutie gekaapt door de oude garde. Toch zal de democratische transitie niet slagen als jongeren niet betrokken worden bij het systeem. Een voorbeeld van de president van de jongeren beweging Ettakatol (Regeringspartij) over hoe jongeren worden misbruikt binnen de partijen , bedrijven, overheidsinstellingen: ' als een jongere met een idee komt kan het zijn dat zijn baas hem ontslaat omdat het niet mogelijk is dat een jong volwassenen een beter idee heeft dan hem. Vervolgens gebruikt hij het idee zelf.' Privé-initiatief Veel jongeren vinden geen jobs bij de staat of bij privé bedrijven. Dus proberen ze maar zelf iets uit de grond te stampen. In theorie is dit perfect mogelijk. Als je de praktijk bekijkt dan zie je dat van elke 100 aanvragen maar 10 of 11 daadwerkelijk worden uitgevoerd. Er zijn altijd problemen met de administratie van de overheid zodat de projecten niet kunnen uitgevoerd worden. Dit is een gegeven dat zich voornamelijk na de revolutie stelde omdat niet alleen administratie problemen zorgen voor moeilijke situaties. Het economische klimaat is te onzeker om nog te investeren. Daarom wachten veel jongeren volgens Tareq (jonge ondernemer) het gepaste moment af om terug te beginnen investeren. Voorlopig overleven de meeste van hen door terug bij hun ouders te wonen en te leven van aankoop en verkoop van luxe producten of door in de informele sector te werken. Besluit De overheid moet haar dringend legitimeren bij de jongeren en vertrouwen opbouwen. Dit is een werk van lange adem. Zolang de jongeren geen actieve stem krijgen in de Tunesische samenleving zal elke vorm van transitie falen. Zij zijn de kinderen van de revolutie, zij hebben de revolutie gemaakt en zij moeten de vruchten krijgen van die revolutie. Deze “.com” generatie zal niet toestaan dat er oude ideologieën terug boven water komen in Tunesië. Bekijk de fotoreportage van onze Tunesië reis op: https://www.facebook.com/photo.willemjan On the 10th of April, the Spinelli group of the the EU parliament organized a #SpinelliDebate in the Parliament. Central question was if the Arab Spring has failed? The EU was taken by surprise when the Arab world awoke, as demonstrated by the uncoordinated national responses rather than a European response. This situation highlights the need for a better structured and more focused EU policy approach in order to participate to the emergence of a more stable and democratic Arab world. Today the Arab world’s new political elites are facing the double challenge of satisfying popular pressure for democratic governance and an economic and social crisis. Have the Arab Spring protests calling for democracy and economic justice, just come and gone?
The mainspeakers in the Parliament were Néguib Chebbi, Leader of the Democratic Progressive Party (Tunisia), Mahmud Gebril, Interim prime minister of Libya during the civil war and former chairman of the National Transition Council. Guy Verhofstadt, Spinelli MEP, President of the ALDE Group, Isabelle Durant, Spinelli MEP, Vice-President of the European Parliament. 'For the new governments in power in the NA (North Africa) it takes a long time to build the institutions. First they have to build confidence and legitimacy.' According to Isabelle Durant. Gebril says that those who read history know we are in the introductory fase. We should build on the strategic partnership between the EU and the NA. Because the stability of NA en the EU are at stake here. We can say that the Libyan Revolution started at in the EP (European Parliament). Everything was so hasty, a revolution like this is unknown in the region. We can say that a new generation stood up with new value systems. This new culture will bring about the change we need, it will determine the regimes. But the revolution caused a vacuum, because there wasn't an alternative, people were looking for freedom in the streets. Now for my country I (Gebril) can say the we live in a stateless society, we need to be open for national dialogue and search for consensus. We are sure that the “.com” generation will reject all old ideologies. Chebbi: 'Our economical system has failed, the highest educated young people are the most underemployed. We recognize that 60 tot 70% of the people of NA are young people. It's normal that the fire that started in Tunisia has propagated around the MENA. Even the opposition in Tunisia was caught by surprise, there was no alternative, only a big vacuum. It was important to safe the state and to change the political regime. Now we have to reorganize our economical and political system. It was a revolution for reforms. Tunisia is in the mist, I (Chebbi) don't think the revolution has failed. Gebril: 'It is important to integrate the Arab youth into the political process, the Arab Spring will fail if we don't give them a future.' The Secretary General Democratic Patriots party, Chokri Belaid, was a vocal critic of the Tunesian government. He denounced the political violence of the ruling party Ennahda .
What happened? On the 6th of February he was killed in front of his house by unknown gun man. Prime Minister Jebali condemned it as act of terrorism . It was the first time such a killing acured in post-revolutionary Tunisia. Months before Islamist thugs taking law in their own hands, broke up a trade union rally and political meetings of the opposition were Chokri Belaid attended. Before his death he received death threads. A General strike coincided with his funeral. The shocking killing must serve as a wake-up call to the authorities. It is their duty to protect all individuals, including those who criticize the government or Tunisia’s leading Ennahda party, from violence. No group, regardless of its affiliation, can be above the law. (Source Amnesty International) What are the objectives of Democratic Patriots Party? First of all they want to realize the objectives of the Revolution. They want to create a progressive front based on social justice, popular participative democracy, a progressive and democratic constitution that guaranties social and economical rights, equal rights for man and women and a good economic balance between the different regions of the country. Chokri Belaid took a central place at the forum In the lower part of the forum before the entrance of the faculty of Law were everybody had to pass to go to the upper international level and to the middle eastern area below. There was the stand remembering Chokri, there were loud recorded messages played about the new martyr of the Tunisian democratic revolution. At the stand they were selling T-shirts books and when I said I was a blogger they were more then interested to give me an interview. I interviewed Fawzi responsible for the magazine of Democratic Patriotic Party. Fawzy told me that they were able to exchange a lot of idea about the participative democracy. It really feld like a global village to defend the poor and the oppressed. They gave away mask with the head of Chokri on, to remember that everybody could be Chokri and also to show that he still lives on in the harts and minds of the people he represented. On the 30th of March was a manifestation to close the WSF for the day of land. I looked at the first moment that the political rivalries would take over because there were so many people supporting Chokri and Ennahda represented. The murder is a very sensitive issue in Tunisia and Chokri is becoming the symbol of the opposition. Will the spirit of Chokri seduce the harts and minds of the Tunisian people. One thing for sure is the investigation is a sham and they let the gunmen run around freely. Justice needs to be done according to Fawzi. De belangrijkste conclusie van het Wereld Sociaal Forum (WSF) is dat het een ontmoetingsplaats was voor de volkeren van het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Nathan een Ierse milieu activist vertelde mij dat hij niet veel had bijgeleerd en opnieuw dezelfde mensen van altijd was tegengekomen. Dit komt omdat er tegelijkertijd twee fora waren. Een forum voor de internationale anders globalisten en milieu activisten en een ander forum voor het Arabische volk. Dit was ook een geografisch gegeven. De internationale gemeenschap zat boven op de helling en de Arabische volkeren beneden. Tunesische Overheid controleren het forum De Tunesische politieke partijen waren sterk aanwezig op het WSF, ook de oppositie had haar plaats. Terwijl Tamazight (Berbers) associaties vaak omwille van onverklaarbare redenen geen stand kregen. Zelf de Salafisten waren aanwezig, er werd leuzen gescandeerd dat de Nikab een vrije keuze is van de vrouw. Veel mensen vroegen zich af waarom er eigenlijk een op splitsing was van het Forum. Een groot deel van de internationale delegatie kwam zelf niet in contact met het Arabische deel. Volgens de mensen die ik sprak was dit intentioneel van de Tunesische overheid. Nathan de Ierse milieu activist vroeg zich af waarom het eigenlijk georganiseerd was rond anders globaliseren en milieu, waarom niet gewoon een ontmoetingsplaats maken tussen de Arabische volkeren en de internationale gemeenschap? De PLO zet kwaad bloed Het was ook de eerste keer dat er een officiële delegatie was van de PLO (Palestijnse Bevrijdingsorganisatie). Zij vertegenwoordigden de Palestijnse Autoriteit (PA). Voor veel Palestijnse militanten lag dit heel gevoelig omdat ze niet graag zagen dat hun overheid aanwezig was op het WSF. Dr. Wael Bettrekhi, directeur-generaal bij buitenlandse zaken, verklaarde zelf dat het een ontmoetingsplaats was voor sociale bewegingen. Sinds dat de PLO een koepel-organisatie is van verschillende partijen verklaarde hij dat ze rechtmatig deelnemen. Veel militanten van de Palestijnse zaak voelde zich hier niet gemakkelijk bij omdat er een officiële Palestijnse tent was. Deze tent zou normaal als ontmoetingsplaats moeten dienen maar helaas werd dit de privé PLO tent. De PLO deinsde er niet voor terug om bepaalde groeperingen en activisten te censureren in hun debatten. Het was een echt debacle dat gevoelig kwam te liggen bij de Palestijnse militanten. WSF is geen plaats voor politiek!? Het basis principe van het WSF is dat het een Open Space is waar ervaring en contacten kunnen uitgewisseld worden. Volgens de Mauritaanse mensen rechten activist Amadou Saa is het een plaats voor zijn netwerk om de violen te stemmen en beter samen te werken. Helaas was te merken dat over partizanen te vinden waren van politieke partijen. Natuurlijk is iedereen welkom maar het is een plaats voor dialoog niet om zieltjes te winnen. Ghaki Jalloul van de Tunesische organisatie voor Berberse cultuur vertelde mij dat het de eerste keer was dat de berbers van de Canarische Eilanden tot Egypte konden samenkomen, informatie uitwisselen en de violen stemmen. Moet het dan een politieke beweging worden? Volgens John Hilary van War on Want is het belangrijk dat het WSF uitgroeit tot een politieke beweging die het Neoliberalisme aanvecht. Volgens hem hebben de sociale bewegingen gefaald tijdens de huidige crisis omdat ze geen alternatief vonden voor de verre gaande deregulering van de economie en de privatiseringen. Wat objectief is aan het wereld sociaal forum is dat we allemaal tegen het neoliberalisme zijn. Hij vindt dat het geen zin meer heeft dat we in het zonnige Tunesië praten, we moeten dringend samen actie ondernemen. Dus WSF moet geen forum meer zijn maar een politieke beweging volgens Hilary. Conclusie van het WSF Volgens de Colombiaan Pedro Santana van internationale raad van het WSF, was het vooral belangrijk dat we de jeugd in Tunesië bereikten. Op zijn lezingen was er steeds ongeveer 40% student in Tunesië. Het was belangrijk hun te leren dat god niet aan politiek doet, maar wel de mensen. Verandering moet van beneden naar boven gaan, het is dus belangrijk dat dat de Arabische jeugd en sociale bewegingen nu deel uit maken van de Global Village. Dit zal hun nog alleen maar versterker om te strijden voor hun rechten. Wij waren hier dus vooral om het Arabische volk in onze beweging te integreren en om te tonen dat Afrika talent heeft en niet moet afgeschreven worden door de Washington Consensus. At the stand of the Palestinians on the World Social Forum in Tunis I was able to talk to one of the directors of the ministry of Foreign Affairs of Palestine, Dr Wael Albettekhi. He claimed that the WSF was a place for social organizations to meet and that the PLO is the Umbrella movement of a lot of political en social movements. I got the official statements that they are against the suffering of the Palestinian People, the closure of the West Bank, the blockade of Gaza, the Judaization of Jerusalem and for the right to return and freedom for Palestinian citizens in Israeli jails. He told me that there were no problems at the Forum and that the majority of the organization recognized their claim for a Palestinian state.
But Other NGO's and Social movements were not so happy with there presence, because they monopolized the debate. There was a Palestinian stand that was fully monopolized and controlled by the PLO. A lot of Palestinian organizations were not so happy with this. During the debates they didn't let a considerable amount of people speak freely. There was a big critic that governments like the PLO proclaims itself should have a space on the WSF. It became a sensitive issue because the original values that the WSF should be an open-space for dialogue and encounters was not fulfilled. It was like the PLO had a private stand were the meeting place for Palestinians had to be. A lot of organizations didn't see this coming, some didn't participate because of this. This was one of the biggest mistakes of the WSF according to the militants for the Palestinian cause. |
Archives
January 2015
Categories
All
|