Bij Sykes-picot begint het Israëlisch-Palestijns Conflict

Dit zijn de eerste woorden die ik schrijf over Israël en Palestina sinds de start van het conflict. Lang kreeg ik over het conflict in Gaza geen enkele zin gelezen. Het was een mentale boycot van het conflict. Vroeger was ik nochtans een bevlogen activist. Ondertussen heb ik geleerd dat een ezel zich geen twee keer stoot aan de zelfde steen. Toch doen Israëli's en Palestijnen dit voortdurend. We mogen ook niet vergeten dat veel activisten nog een schepje boven op doen. 

Het is tijd dat mensen van Gaza en Israël centraal komen te staan. De kinderen van de bezette gebieden en Israël hebben recht op een toekomst vrij van oorlog en bommen. Soms vraag ik mij af of mensen hun geschiedenis wel kennen. Tijdens het Ottomaanse rijk begonnen Russiche Joden die uit het Rusland van de Tsaren waren gevlucht Kibutzen te starten op terreinen die ze kochten van Arabieren. Joden en Arabieren woonden letterlijk naast elkaar. Ze aten samen, hielpen elkaar toen de oogst tegen viel. De beide volkeren leefden vreedzaam bij elkaar, ze hadden een gemeenschappelijk juk, dat waren de belastingen die ze aan het Ottomaanse rijk moesten betalen. Voor de rest konden ze in vrede met elkaar leven. 

Toen het Ottomaanse rijk uit elkaar viel, verdeelden de Britten en de Fransen in 1916 met het verdrag van Sykes-Picot het Nabije Oosten. Daarbij kwam de verklaring van Lord Balfour, die de Joodse gemeenschap het recht gaf op een thuisland. Hier zijn de problemen begonnen. 

Er is na de Declaratie van Balfour een vicieuze cyclus van geweld begonnen. Waar nog Palestijnen nog de Joodse gemeenschap schuld bij heeft. Het zijn de Britten die door hun Koloniale ambities de ramp hebben veroorzaakt waarvan we nu, ongeveer 100 jaar later de Israëliërs en de Palestijnen de gevolgen van dragen. 

De vicieuze cirkel begonnen met aanvallen van Kibutzin of van Palestijnse boerderijen... tot de grote ramp van in Nakba in 1948. 

Het is dus belangrijk dat de historische context van het conflict steeds onder de loep wordt genomen. Anders blijven beide partijen gebruik maken van geweld, want dit speelt in de kaart van beide kampen. Hiermee bedoel ik dat beide kampen teren op dit conflict. De mensen van de macht hebben alle redenen om dit verder te laten duren. Zelf al zijn het de burgers die de grootste gevolgen van dit conflict dragen.