Ghaki Jalloul is the vice director of the organization for Berber (Tamazight) culture in Tunesia. The World Social Forum (WSF) was important for him because it was the first time the Tamazight people from the Canary Islands to Egypt could meet in one single event. What are the objectives of your organization? First of all we want to defend the identity of the Tamazight people. We believe in a world of solidarity. We want that others respect our the differences of our culture. We want to preserve our language and our architectural patrimony. We also want to claim our rights as they are written in the charter of the indigenous people of 3/09/2005. We want that the social exclusion stops. This year started good for us with the first time that we could organize festivities for our New Year on the 13 of January. Why was the WSF in Tunis so important? Because it was the first time we could meet for the first time. A lot of our activist only knew each other from facebook. Here we could exchange our experiences face to face and march together for the recognition of our people. What are the results of the Tamazight encounter? We are going to work more closely on the language, research and also on the claim of constitutional rights of the Tamazight people focussing on the case of Morocco. Do you want a single Tamazight country? No, we want more auto determination, only a cultural recognition of our people and free circulation between different countries for the Berbers. Now this is difficult because the border between Morocco and Algeria is for example closed. Like now at the WSF some Tamazigh activist from Algeria couldn't access the forum because we can't circulate freely. Did the Tunisian government make it difficult for the Tamazight to meet? There were some incidents, for example our organization payed for a stand but when we got here it was not possible to give us this stand. While other people who inscribed their organization later did not have these problems. I think this wasn't a mistake but a deliberately! Did the Jasmine Revolution change something for the Tamazight? No, we still have a lot of problems with the Tunisian government.
0 Comments
John Hilary: “World Social Forum has to become a global movement with political aspirations”3/31/2013 John Hilary is the executive director of the British NGO War on Want. They have partnerships with different social movements and trade unions. His organization promotes Global Justice. He was at the World Social Forum (WSF) to get in touch with progressive forces and social movements.
Around which themes does War on Want work? There are two themes. First of all is economic justice, fights against the capitalistic system, trade justice, unequal exchange and the role of multinationals. Secondly to fight colonialism and imperialism. Why was the WSF so important for your organization? Because we are active around colonialism and the struggle for Palestine, the Sahraoui and the Nato thread in the Middle East and North Africa. Also because of the new free trade agreement of the EU with the Agadir countries ( Morocco, Tunisia, Jordan and Egypt) we consider it as a new tentative of imperialism of the EU. Here we were able to talk to a lot of comrades about these issues and make new partners and political links. What was your impression of the WSF 2013 in Tunis? The fact that the PA (Palestinian Authority) was represented was really bad, because social movements and organizations from Palestine were afraid to come. USAID had a stand and people were asking what they did here. There were actually two forums, one for the international community on the top of the hill around economic justice and environment below the hill there was the Arab mobilization. There were few interactions between the two places. You could see that at the talks around Palestine and Iraq there were mostly Arab people. What brings the future? That's a big question, were do we go next. It was an open space, but more people are thinking that we should create a global movement for political change. It's nice to talk in a sunny place, but we need to act. Also one of the Founding Fathers, Chico Whitaker, claimed for years it should be an open space, but now he declared before the WSF 2013 that it should become a global political movement. We can say that capitalism is in crisis and we see the worst form of capitalism reviving with austerity measures. I think social movements have failed in this struggle to give other models a chance in the Western World. In the Western World political change is less possible because the state is to anchored in society and is too strong. In Bolivia this was possible because the state was weak. Pedro Santana is the president of the Colombian organization “Viva la Ciudadania”. He is also one of the founders of the World Social Forum (WSF). He was for 4 years head of the methodological assembly of the WSF. He is a sociologist and philosopher who created in '89 his organization as the result of a social movement for a new constitution in Colombia. I met him in the hotel lounge of our hotel, were he was willing to give me an interview about how the process started in 2001 in Porto Alegre. And has now become a world wide movement and interaction point of the civil society.
What are the objectives of Viva la Cuidadania? We are an organization based in the rural areas and also in cities. We focus on the participation of civilians in the political process. We educate people and we give information. We have a newsletter in Colombia with more than 60 thousand subscribers. Are the problems in Colombia global problems? Yes, because the problems that are tackled in the WSF are the same as in Colombia. We share a lot of similar problems as the one's the WSF were based on. These we have to attack together with other organizations all around the world. The problems in Colombia are for example: the armed conflict, the drugs trafficking, social exclusion, indigenous right, environmental problems, the struggle for social rights, the struggle of small farmer's against the big multinationals. Why is the WSF not an event, but a process? It's the 10th time we organize a global event, but there are many local events and national events, because a global movement needs a local and national base. The interactions that happen at the WSF are long term interactions, people meet on the forum and continue working together in the future. We can say that it's becoming more a movement than a forum. Because we represent counter current against Neoliberal ideology. We opted to expand it world wide and make forums all over the world and around different subjects. How did the WSF shape this world? In a world were they declared the end of the history. The Washington Consensus declared in the nineties that Neoliberal ideology would dominate the world until the end of history. The WSF created in this setting the conscience that an other world is possible. At this moment the forum represent the eruption of this slogan. It's the opposition against the simple idea that Neoliberalism dominates this world. It criticizes the one-track thought and the totalitarian thought that doesn't take in account poverty and that the only world possible is the one of profit and the one of globalization. The Forum represents this counter current. In which stage of the WSF are we? We started of in Porto Alegre in 2001 and in 2004 it was held for the first time outside Brazil (in mumbai) to expand it to other regions and create this global movement. In 2006 it took place in Bamako, Karachi and Caracas, in 2007 in Nairobi, in 2011 in Senegal and now in Tunis. We held it in Nairobi in 2007 because the Washington Consensus said that Africa was a lost continent. The big capitalist casino said that Africa was death. We showed the world that Africa is resilient and we made the invisible visible. Now there is Tunis, were we show the world that we were right that an other world is possible in Africa. North Africa prepared during 7 years for the forum, we made visible how their culture has been stigmatized and how much violence has been done against them. The had to take it up against undemocratic regimes and this struggle they called the Arab Spring. They got rid of Ben Ali, Mubarak and Qaddafi in a revolution for freedom, civil rights, woman’s rights and against exploitation and poverty. For this we are here we are here to help them in their struggle. What was the impact of the WSF in Latin America? In Latin America the movement succeeded in the reconstruction of democracy in most of the countries. These countries have changed the international regime and got more autonomy. The poor people and the excluded got in power and the got more control of human resources and claimed more public goods. The democratic regimes have a more autonomous relation with the United States and with the international centers of power. After the first WSF in 2001 in Porto Alegre a lot af progressive presidents came into power in Latin America, it created a real political revolution with Lula in Brazil, Tabaré Vasquez in Uruguay, Correa in Ecuador, Kirchner in Argentina, Ortega in Honduras, Lugo in Paraguay and Evo Morales in Bolivia. In the WSF 2002 Lula was a guest and after his election he said the if the WSF wouldn't unblocked the harts and minds of the Brazilians he would never have been president of Brazil. The other progressive presidents followed on this wave of Chavez and Lula in Power in Venezuela and Brazil. What are the most important characteristics of the WSF in Tunis? The forum is an open space with a lot of plurality and diversity. It's based on the secular principles, this is what it bring to the Arab culture. There are a lot of people from all parts of the world with different experiences. We promote an exchange of ideas and experience. It's also a place to network and to bring people together. It's a real cocktail, with more than 1000 activities this year. There are no indicators to measure the impact, but in Latin America there has been a big evolution in the mind set of people thanks to the WSF. Here in Tunis I gave some lectures and I noticed that 40% of the attendants were young Tunians students. For them it will be really difficult to wake up again after the WSF in a regime that is very conservative, while the forum was so open. We learned them that here that god doesn't make politics, but people do. (c) Willemjan Vandenplas Francis Fukuyama stelde in '92 in zijn boek het einde van de geschiedenis dat het neoliberalisme overwonnen had. In 2001 gaf de mondiale civil society met het eerste Wereld Sociaal Forum (WSF) in Porto Alegre (Brazilië) weerwoord: een andere wereld is mogelijk! In 2002 werd het opnieuw georganiseerd, met als gast presidentskandidaat Ignacio ”Lula” Da Silva. Toen hij president werd later dat jaar vertelde Lula dat hij de verkiezingen niet gewonnen zou hebben moest het WSF in 2001 de harten en de geesten van de Brazilianen niet ontgrendeld hebben. Ondertussen heeft Lula in Brazilië en ver daarbuiten voor verandering gezorgd. Het WSF heeft een onmeetbare impact op de wereld. Het is een proces dat mensen samenbrengt die ervaring uitwisselen die soms heel divers is. Van 26 maart tot 30 maart werd het WSF in Tunis gehouden. Fotograaf Willemjan Vandenplas was aanwezig op de slotdag toen al de grote organisaties al naar huis waren en de Tunesiërs terug wakker werden in een conservatief regime. Dr Wael Albettrekhi, Palestijn van de nationale PLO delegatie en directeur generaal bij buitenlandse zaken van de PA (Palestijnse Authoriteit. Albethekhi: “ Het WSF is een open-space voor sociale organisaties waar wij onze rechten kunnen opeisen. Wij van de PLO eisen dat de Palestijnse staat herkend wordt, dit kreeg weerklank bij de meeste organisaties op het WSF. Wij willen dat “De Appartheid” stopt.” De sluitingsceremonie was een mars voor Palestina, op de dag van het land. Hier kwamen de verschillende organisaties samen en stapten samen naar de Palestijnse ambassade Mamadou Saa, Mauritanië, Nationaal Forum voor de Rechten van de Mens. Saa: “Het forum is één van de weinige momenten waarop heel ons netwerk samenkomt. Het is nu de derde keer dat heel ons netwerk deel neemt. Het is belangrijk voor ons om hier gemeenschappelijke werkpunten te vinden. Dit is belangrijk voor onze coördinatie.” De Braziliaan Eduard Carvalho verantwoordelijke voor sociale inclusie bij BNDES een Braziliaanse ontwikkelingsbank. Carvalho: “ Ik was aangenaam verrast door WSF in Tunis 2013. Het was vooral belangrijk voor de Tunesiërs. Voor andere landen was het belangrijk dat ze hun situatie en hun recente ontwikkelingen leerden kennen. Ik ben blij met de weg die we hier hebben gevolgd. Brazilië kan dienen als een voorbeeld voor de sociale ontwikkeling van Tunesië. We moeten de situatie verbeteren van de armste lagen van de bevolking. Wij hebben hier interessante uitwisselingen gehad met het Arabische volk.”
(tekst Liesbet Vangeel (FOS) Foto's Willemjan Vandenplas) Campagne Recht op Waardig Huishoudwerk gelanceerd!De socialistische beweging zal de komende maanden de krachten bundelen voor de campagne ‘Recht op Waardig Huishoudwerk’. Vandaag werd in Brussel het startschot gegeven van de fos-campagne. Prima Ocsa kwam speciaal vanuit Bolivia naar België voor deze campagne. Prima is algemeen secretaris van FENATRAHOB, de Nationale Federatie van Huishoudwerksters in Bolivia. Zij begon op 9-jarige leeftijd te werken als huishoudwerkster. Ze ondervond aan den lijve de problemen van het vak: onderwaardering, te lage lonen, lange werkdagen, weinig of geen vakantie, gebrek aan sociale zekerheid, … Om haar rechten als werkneemster te kennen en te verdedigen sloot ze zich aan bij een lokale afdeling van de vakbond. Vandaag strijdt zij als bestuurslid van de nationale federatie FENATRAHOB voor de rechten van duizenden Boliviaanse huishoudwerk(st)ers. En die strijd werpt zijn vruchten af: eind 2012 ratificeerde de Boliviaanse regering als zesde land ter wereld Conventie 189 van de Internationale Arbeidsorganisatie. Deze conventie is een historische document waarin huishoudwerk(st)ers voor de eerste keer op mondiaal vlak als echte werknemers met volwaardige arbeidsrechten worden erkend. Organisaties hebben nu een internationaal instrument in handen waarmee ze overheden kunnen wijzen op hun tekortkomingen m.b.t. de bescherming van de werknemers in deze sector. “De ratificatie van de conventie door Bolivia was voor ons een grote overwinning,” stelt Prima Ocsa. “Toch is de strijd nog niet gestreden. Bolivia heeft nu verschillende wetten waarin de rechten van huishuidpersoneel zijn opgenomen, maar deze worden nog niet genoeg toegepast! Er bestaan geen mechanismen voor arbeidscontrole en werkgevers die de wet met voeten treden worden niet gestraft.” “Wij ondersteunen organisaties in het Zuiden zoals FENATRAHOB bij de versterking van hun organisatie,” aldus Annuschka Vandewalle, algemeen secretaris van fos. “Maar we kunnen en moeten nog meer doen: met onze campagne willen we mensen hier sensibiliseren en mobiliseren om zo de nodige politieke wil los te maken om Conventie 189 te ratificeren én te implementeren in nationale wetgevingen.” De hele socialistische beweging zet zijn schouders mee onder deze campagne. Kopstukken van het Vlaams ABVV, de Socialistische Mutualiteiten en sp.a veegden vandaag symbolisch enkele problemen onder de mat vandaan. Caroline Copers (Vlaams ABVV) kaartte het probleem van de arbeidsduur aan: “Wereldwijd heeft bijna 1 op 2 huishoudwerksters geen recht op rust of op beperking van de arbeidsduur tot 8 uur per dag of 40 uur per week. In Peru werkt een inwonende huishoudwerkster gemiddeld 62 uur per week en een uitwonende 49 uur per week. Dit zijn schandalige cijfers! Heel veel mensen die ten dienste staan van anderen en die daar bovendien bijzonder slecht voor betaald worden, kunnen zelf geen privéleven opbouwen. Als vakbond vinden we dit onaanvaardbaar.”
Bruno Tuybens (sp.a) wil dat de lage lonen voor huishoudpersoneel worden aangepakt: “Vroeger was het vanzelfsprekend dat het huishoudelijk werk door de vrouw werd gedaan, door de moeder, de “vrouw aan de haard”. Het werd economisch niet gevaloriseerd en sindsdien is het gevoel dat huishoudwerk nauwelijks iets bijbrengt aan onze samenleving blijven bestaan. Daardoor gaat de job gepaard met een zeer lage verloning. Dit noem ik een stille schande. Politiek en vakorganisaties moeten de handen in mekaar slaan om te strijden voor een correcte verloning voor huishoudpersoneel.” Paul Callewaert (Socialistische Mutualiteiten) vroeg aandacht voor het gebrek aan sociale bescherming voor huishoudpersoneel: “De Socialistische Mutualiteiten bestaan dit jaar 100 jaar. Dat is 100 jaar van sociale strijd, strijd voor een meer menswaardig bestaan, en ik denk dat we daar in België vandaag aardig in gelukt zijn. We hebben ervoor gezorgd dat mensen een betere ondersteuning krijgen, dat noodzakelijke zorgen niet het privilege zijn van diegenen die het zich kunnen permitteren. Wij steunen de campagne van fos om dit ook in het Zuiden te bekomen. fos steunt daar organisaties in het middenveld zodat zij kunnen strijden voor meer sociale rechtvaardigheid. Diegenen die proberen deze organisaties te dwarsbomen, zullen wij zelf onder de mat vegen!” Op woensdag 27 februari stelde senator Sabine Vermeulen van N-VA een parlementaire vraag aan Jean-Pascal Labille, minister van ontwikkelingssamenwerking. Zij kwam tot de vaststelling dat het Filipijnen nationaal beleid in verband met Brain Business niet houdbaar is als er op het Filipijnse platteland een acuut tekort is aan medisch personeel. Enkele kanttekeningen De Filipijnen behoren tot de zogenaamde ”emerging countries” volgens het IMF. In de Filipijnen houdt de elite de touwtjes op economisch en politiek vlak stevig in handen met een grote ongelijke verdeling van rijkdom tot gevolg. Het nationaal ontwikkelingsmodel bestaat erin om opgeleid personeel in het buitenland te werk te stellen. De Filipijnen is de grootste exporteur ter wereld van verpleegkundigen en de tweede grootste exporteur van dokters volgens de WHO (World Health Organization). Er is een enorm tekort aan medisch personeel op het platteland en de ironie wilt dat dokters in de steden soms werkloos zijn. In de VS is zowat 76% van het buitenlandse medisch personeel Filipijns. Ongeveer 8% van de bevolking werkt in het buitenland. Op deze manier ontvangt de Filipijnen ongeveer 8.5 miljard dollar per jaar aan remittencies. Deze export van arbeidskrachten levert de Filipijnse overheid weliswaar veel geld op dat het kan gebruiken voor de ontwikkeling van het land. De expats die na een verblijf in het buitenland terugkomen zijn beter opgeleid en zorgen ook voor een kwaliteitsverhoging van de lokale gezondheidszorg volgens de WHO. Sinds 1995 stimuleert de Filipijnse overheid deze terugkeren. De expats krijgen bepaalde voordelen als ze terug keren zoals geen belastingen op hun aankopen tijdens hun eerste jaar dat ze terug zijn, interessante intrestvoeten om leningen te krijgen en gesubsidieerde beurzen. Volgens de WHO (World Health Organization) heeft dit systeem tot goede resultaten geleid en staan er veel andere landen klaar om hetzelfde systeem in te voeren. Het is dus een systeem dat bijdraagt tot de nationale ontwikkeling, maar houdt het niet een bepaalde elite in de steden in het zadel? Wat met het acute tekort aan medisch personeel op het platteland? De verdeling van ziekenhuizen en medisch personeel over het land is zeer onevenwichtig. Er is sprake van een centralisatie van de ziekenhuizen en het medisch personeel in de buurt van Manilla en Cebu. Op het Filipijnse platteland is de gezondheidszorg veelal ontoereikend en van slechte kwaliteit. Hiertegenover staat dat er in de Filippijnen absoluut geen tekort is aan goed opgeleide verpleegkundigen. Alleen worden zij niet opgeleid ten behoeve van de lokale gezondheidszorg, maar wel met het oog op het buitenland en de daaraan gekoppelde Brain Business. Het is uiteraard aan de Filipijnse overheid om de financiële resultaten van deze brain business ten goede te laten komen van de gezondheidszorg in eigen land, maar ook de importerende landen kunnen hierbij helpen door sensibilisering en opname van clausules bij het sluiten van samenwerkingsovereenkomsten. Oplossingen In het land van herkomst zijn er oplossingen om dit probleem aan te pakken en toch het systeem van Brain Business te behouden. Om medisch personeel naar het platteland te brengen kunnen er verschillende beleidsmaatregelen genomen worden. Deze beginnen voornamelijk tijdens de opleiding. De opleiding moet meer geconcentreerd worden op lokale problemen, in een lokale taal gegeven en aangepast a.an de lokale cultuur. Ook zouden de lonen moet worden verhoogd door een herverdeling van het budget naar het platteland en een decentralisatie van de ziekenhuizen. Zo zou het medisch personeel een betere toekomst moeten krijgen. Dan is de kans groter dat ze zich zullen inzetten voor hun lokale gemeenschappen, want op zoek gaan naar betere levenscondities blijkt de doorslaggevende factor te zijn. Hoe moet het nu verder? Volgens minister Jean-Pascal Labille heeft ons land in 2010 de goedkeuring van de Code of Practice van de WHO over het internationaal aanwerven van gezondheidspersoneel gesteund. Het betreft een vrijwillige en niet-afdwingbare Code die de migratiestroom niet noodzakelijkerwijze inperkt, het recht op migratie erkent en tevens wijst op interessante effecten van de mobiliteit van gekwalificeerd personeel (brain circulation). De bevolking heeft in elk land recht op gezondheidszorg en de Code tracht tussen deze twee rechten een juist evenwicht te vinden. Bovendien hebben de Belgische actoren van de ontwikkelingssamenwerking het Charter aangaande rekrutering en ondersteuning van gezondheidspersoneel in partnerlanden ondertekend. Het Charter richt zich in eerste instantie op de Belgische actoren van de internationale samenwerking op gebied van gezondheid. Het heeft als doel de praktijken bij het aanwerven en ondersteunen van gezondheidspersoneel uit partnerlanden meer te harmoniseren en ze rechtvaardiger en efficiënter te maken. Met betrekking tot de rekrutering stelt het Charter voor om potentiële negatieve gevolgen te compenseren met het lokale gezondheidssysteem van het partnerland en om te informeren en sensibiliseren over de principes van de WGO Code of Practice bij actoren van de publieke en private sector die gezondheidspersoneel rekruteren uit het Zuiden, voornamelijk voor wat betreft het onthaal van deze personen en de implicaties van hun rekrutering in het land van oorsprong. Volgens senator Sabine Vermeulen van N-VA moeten we ervoor pleiten dat landen die actief hoger opgeleiden rekruteren, steeds moeten nagaan wat het effect is op het land van herkomst. Als daar een schaarste is aan mensen met het gevraagde profiel, zoals dat het geval is met verpleegkundigen in de Filippijnen, moet van de rekrutering worden afgezien en moet er voldoende ondersteuning worden geboden om de omstandigheden waarin hoger opgeleiden in de landen van herkomst moeten werken, te verbeteren. Terwijl president Mahmoud Abbas op 14 Maart in Moskou zei dat hij dit jaar de vredesonderhandelingen weer wil opstarten, is er in Israël een nieuwe coalitie gevormd. Deze coalitie zal vooral lippendienst bewijzen aan vredesonderhandelingen agenda setting te doen tijdens het bezoek van President Obama aan Israël en Jordanië. “Er is een regering” zei Noga Katz op 14 Maart, woordvoerster van Netanyahu's Likud partij. Netanyahu begint aan zijn derde termijn als premier van Israël. Hij gaat in zee met de seculiere centrumpartij Yesh Atid van ex-nieuwsanker Yaïr Lapid, het Joodse Huis van de ultrarechtse hightech miljonair Naftali Bennett en Hatnua van voormalig buitenlandsminister Tzipi Livni. Yesh Atid en het Joods Huis slaagden erin om de ultraorthodoxe partijen in de oppositie te krijgen omdat ze niet akkoord gingen met de eis van de orthodoxe joodse partijen. Deze willen de sociale voordelen behouden en de dienstplicht afschaffen voor de religieuze Joden. Wat een dramatische politieke verandering betekent voor Israël. Veel mensen hopen dat de orthodoxe joden weer gestimuleerd worden en de kans krijgen om vaardigheden te leren zodat ze kunnen bijdragen aan de samenleving. Ondanks het ijveren van Lapid voor het hervatten van de in 2010 stilgelegde vredesonderhandelingen was zijn eerste reactie op de tweede plaats van zijn partij duidelijk. "De mensen hebben gekozen voor ons standpunt in verband met hoge prijzen op de woningmarkt". Adi Akol ook van de Yesh Atid vertelde erbij dat het nu tijd is om op welvaart en gezondheid in te zetten. De coalitie heeft zich gevonden in deze thema's en de eis van Lapid is verwaterd. Toch hoopt Saeb Erekat, hoofdonderhandelaar van de Palestijnen, dat Natanyahu gaat kiezen voor vrede en dialoog en niet voor meer nederzettingen en dictaat. Op 17 Maart riep de Israëlische ambassadeur in Amerika op de nieuwszender NBC op om de vredesonderhandelingen onvoorwaardelijk terug op te nemen. "Er zullen vanuit Palestijnse kant voorwaarden gesteld worden. Zoals het vrijlaten van de gevangenen die al jaren vastzitten, een einde van de nederzettingen en een terugkeer naar de grenzen van voor de zesdaagse oorlog van 1967" vertelde de ambassadeur op NBC De vorming van de regeringscoalitie en de oproep tot vredesbesprekingen komt niet volledig onverwacht omdat President Obama binnen enkele dagen Israël bezoekt. Beide partijen hebben er voordeel bij. Zo wil de Palestijnse Autoriteit meer internationale hulp om haar budgettair tekort weg te werken. Israël van haar kant wil haar imago oppoetsen in de Arabische wereld en daarbuiten. Opvallend is dat Abbas deze oproep doet vanuit Moskou en Israël vanuit Amerika. Het blijft dus gissen of het gaat over duidelijke intenties of aan agenda setting te doen juist voor het bezoek van President Obama. In ieder geval in Israël is men niet bezig met het oplossen van de Palestijnse kwestie en de Palestijnse Autoriteit is bezig met te overleven. Er is altijd hoop, maar de kansen zijn nihil dat er deze maal een oplossing komt omdat de politieke context er helaas niet is. Het verloop van de Arabische Revolutie zal de kaarten leggen voor eventuele oplossingen. Het politieke landschap is de laatste 2 jaar sterk veranderd. Het is dus wachten op stabiliteit in de Arabische wereld Hier klikken om te bewerken. De fotograaf Willemjan Vandenplas was op rondreis in Oekraïne en maakte volgende reportage over de derde leeftijd (baboeskjas, koosnaam voor oudere vrouwen en dedoesjkas voor mannen) in de Oekraïne. Toen hij daar was, viel het hem op hoeveel straatverkopers van de derde leeftijd er waren. Er waren groenten- en fruitverkopers, straatmuzikanten, bloemenverkopers en prullariaverkopers. Het viel hem direct op dat dit vooral oudere mensen waren. Hij vroeg zich af waarom? Nataliya Horban, oud-journaliste bij de Oekraïense krant, Kyiv Post, die nu in België woont, vertelde dat er tegenwoordig twee verklaringen hiervoor zijn. Volgens de eerste verklaring zijn het baboesjkas die niet rond komen met hun pensioen. Tegenwoordig zijn er 13,4 miljoen gepensioneerden op de ongeveer 46 miljoen inwoners in Oekraïne. In 2013 is het minimumpensioen 894 hryvnia ( ongeveer 82 euro) per maand. Als je weet dat een liter melk 80 eurocent kost en een kilo rijst 1 euro, wordt het al snel duidelijk dat een pensioen niet voldoende is om te overleven voor de meerderheid van de baboesjkas. Om te overleven kweken ze bijvoorbeeld groenten. De baboesjkas vertrekken dan om 4 uur 's morgens om om 7 uur in de hoofdstad te zijn. Dan verkopen ze hun groeten en nemen ze de trein terug naar het platteland. Dit zijn de baboesjkas die goed gespaard hadden voor de val van de Sovjet-Unie. De oorzaak is dat tijdens de Sovjet-Unie mensen veel konden sparen omdat er vaak niets te koop was in de toenmalige staatswinkels. Toen de “shock-therapie” die werd toegepast door het IMF, deels onder leiding van Jeffrey Sachs, tegenwoordig bekend als architect van de millennium-doelstelling, verloren veel mensen hun spaargeld. Tegenwoordig probeert de Oekraïense overheid het geld dat op 1 januari 1992 (142 190 000 000 hryvnia) op de Oschadbank (=Sberbank spaarbank) stond en plots niets meer waard was, terug te betalen per schijf van 100 euro per persoon. Volgens de tweede verklaring zijn er volgens Horban de baboesjkas voor wie straatverkopen meer een traditie is. Ze neemt het voorbeeld van haar geboortestad, waar een plein is waarop de baboesjkas hun groenten verkopen. Als het mooi weer is, is het ook een manier voor de oudere mensen om gezellig te kunnen praten. De werkende bevolking komt graag bij hun kopen omdat ze vinden dat hun producten van hoge kwaliteit zijn en goedkoop. Het is gewoon gezonder, seizoensgebonden en lokaal eten, niet het artificiële eten van in de winkel volgens Horban. Toch merkt ze op dat als het -10°C is dat de baboesjkas er nog zitten in haar dorp, dan vind je nog veel voeding op de markt. Er is dus meer aan de hand dan... Volgens Horban kunnnen de twee verklaringen door elkaar lopen, bv voor diegene die denken aan het appeltje voor de dorst, omdat de baboeskas met weinig trachten te overleven en en ze hebben de gewoonte om hard te werken. Dit vindt derhalve niet alleen zijn verklaring in de cultuur van de schaarste tijdens de Sovjet-Unie, maar bestond al voor de oprichting van de Sovjet-Unie omdat Oekraïne al sinds mensenheugenis een landbouwland was. Ze vertelde er bij dat deze baboesjkas er alles aan doen om een centje bij te verdienen, zelf al hebben ze net genoeg om te overleven. Dit is vooral uit schrik om weer alles te verliezen op de dag dat ze ziek worden. Ondanks dat alle zorg zogezegd gratis is, moet alle medicatie en het chirurgisch materiaal zelf worden gekocht, waardoor ze eventueel al hun geld kunnen verliezen. Deze schrik is nu geïnternaliseerd en persisteert omdat de winkels in de jaren '90 vol lagen met producten uit Polen, die veel te duur waren voor de Oekraïners. In de jaren '90 werden ook gedurende verschillende maanden de pensioenen niet uitbetaald. Op dat moment hadden de baboesjkas en dedoesjkas dus geen geld meer en werden ze verplicht om straatverkoper te worden. Ze hadden geen vertrouwen meer in de overheid, ze moesten dus zelf de eindjes aan elkaar zien te knopen. Dit gevoel persisteert tot op de dag van vandaag. "Brussels the capital of diversity" Willemjan Vandenplas: 'Als jongen uit de rand (Beersel en Sint-Genesius-Rode) heeft Brussel mij alles gegeven of toch alles wat ik wou. Ik wou nieuwe culturen leren kennen, met mensen praten van 5 continenten op 1 avond en ga zo maar door. Er is maar één plaats waar dit kan voor iemand uit de rand en dat is Brussel. Het is niet uit exotisme dat ik dit doe, maar uit noodzaak. Ik ben verslaaft aan diversiteit, het wonder van Brussel. Het is niet de architectuur, de cafés of de restaurants die mij zo interesseren, maar de mensen die de straten bewandelen, die de de cafés of theehuizen bezoeken.' Regel 1 voor Vlaamse jongeren in Brussel: wordt polyglot, antropoloog en socioloog Brussel zou je eigenlijk moeten verdienen, ik vind dat je meer dan 3 basistalen zou moeten spreken. Voor mij scoor je een onvoldoende als je niet kan aantonen dat je de mensen hun achtergrond kent. Kan je iemand van Marokkaanse origine begrijpen als je zelf niet in Marokko hebt gewoond en de taal niet spreekt ? Hoe kan je de 'saudades' of melancholie van de Portugezen en de Brazilianen begrijpen als je hun taal, hun muziek en hun cultuur niet goed kent. Hoe kan je respect tonen voor een Latino als je zelf hun socio-economische problemen in hun land van herkomst niet onder de knie hebt. Mensen zijn niet de slaaf van de dominante cultuur, de Belgen 'pure sang' moeten ook water bij de wijn leren doen! Diversiteit is geen eenrichtingsverkeer! Regel 2 voor Vlaamse jongeren in Brussel: wordt wereldburger Ik vind dat er in Brussel dringend moet geïnvesteerd worden in zogenaamde 'schakelfiguren', die de verschillende gemeenschappen met elkaar in contact kunnen brengen. Waarom is er geen geld om een straathoekwerker in Molenbeek Berbers of Darija (Marokkaans) te laten leren of één in Matongé Swahilli of Lingala te laten leren. Waarom kan een Marokaanse straathoekwerker niet in Matongé werken of een Poolse straathoekwerker in Molenbeek werken. “Haal er eens de mixer door.” Dat zou toch geen kwaad kunnen. Mijn ervaring leert mij dat het makkelijk is om vrienden te hebben uit de verschillende Brusselse culturele gemeenschappen, maar om dan die verschillende vrienden eens samen te brengen dat is niet gemakkelijk. Daarom pleit ik dat het onderwijs meer wereldburgers opleidt. Wereldburgers zijn namelijk die “schakelfiguren” die de verschillende gemeenschappen in Brussel kunnen samenbrengen. Dit is een gegeven dat ik al sinds enkele jaren uitdraag, het wereldburgerschap, we moeten het promoten en cultiveren. Ja, het is een oud concept, maar in tijden van globalisering, van migratie en diversiteit moeten we , werkmiddelen vinden. Je kan niet spreken over deze zaken als je niet bepaalde idealen, waarden en normen hebt. Los van het links-rechts verhaal. Ik ben jong en heb een plan en dat is wereldburgerschap promoten, maar geen kaviaar-wereldburgerschap. Een vorm van wereldburgerschap dat rekening houdt met sociaaleconomisch ongelijkheden. Dus wereldburgerschap zeker niet als vorm van “haute culture”, maar een wereldburgerschap waarbij je vecht tegen sociale exclusie van minderheden, waarbij je je vuilmaakt om je ideeën te realiseren, dus zonder met de massacultuur mee te lopen. Regel 3 voor migranten jongeren in Brussel: je mag dromen en zoeken Migranten jongeren in Brussel moeten meer speelruimte krijgen, letterlijk en figuurlijk. De meerderheid van de Brusselse migranten jongeren die in ' le bassin de la pauvreté' leven hebben het mes op de keel, jeugdwerkloosheid rijst de pan uit. Geef hun een kans om hun interesses te vinden, stuur ze niet meteen door naar het technische onderwijs of beroepsonderwijs. Als families die kansen niet creëren dan moet de overheid dit doen. Het is niet omdat jongeren extreme ideeën hebben als ze jong zijn, dat ze daar niet uitgroeiën of deze herzien. Waarom jonge Salafisten of probleem jongeren stigmatiseren en uitsluiten als je ze niet de kans geeft om de wereld te ontdekken. Besluit Geef dus jongeren ruimte, geef hen kansen, begeleid ze beter, laat hun zoeken en dromen. Luister naar hun levensverhaal want de Marokkaanse jongen die naast je op de universiteit zit kan al een heel lange weg hebben afgelegd om op die plaats te geraken. Vergeet ook niet de zogenaamde hang jongeren aan de beurs, die iedereen gewoon voorbij loopt. Mijn ervaring is dat als ik tegen hun praat dat hun grote mond snel plaatsmaakt voor openheid over hun problemen, je moet er als jongere in Brussel leren door kijken en dan besef je er ligt eigenlijk een heel ander verhaal op hun lever. Achtergrond: Willemjan Vandenplas is master student Public Health aan de ULB, heeft zijn secundair in Regina Caeli in Dilbeek gedaan en is lid van Animo Brussel. Hij heeft een grote bewondering voor Brussel, waar hij dagelijks vertoeft, maar helaas om financiële redenen niet kan wonen. Hij is 6-talig en doet er alles aan om in diversiteit te leven. Volgens Bloomberg's miljardairsindex hebben de honderd rijkste mensen in de wereld 241 miljard dollar (181,2 miljard euro) aan hun bankrekening toegevoegd in 2012. Oxfam rapporteerde dat de ongelijkheid in veertien van de G20- landen is toegenomen sinds 1990. Er wordt gesproken over een 'trickle down effect”: als je een plant water geeft aan zijn hoogste bladeren, dan loopt het water toch naar de laagste blaadjes. Helaas moet worden vastgesteld dat deze economische groei niet altijd de armste mensen ten goede is gekomen. En dat de rijkdom internationaal steeds meer bij de 1% rijkste mensen is komen te liggen. De ongelijkheid verminderen is niet alleen een ideaal, maar het is ook een realistische keuze, het houdt op economisch vlak steek, want ongelijkheid vertraagt de groei volgens de Wereldbank. Ongelijkheid doodt In het boek van Wilkinson “The spirit level” wordt aangegeven waarom gelijke samenlevingen beter zijn. In de eerste plaats omdat in een land waar de ongelijkheid groeit, ook de sociale mobiliteit daalt. Zo beweren hij en Stiglitz dat de “American Dream” niet bestaat, omdat er in Amerika veel minder sociale mobiliteit is dan in pakweg Zweden. Ten tweede omdat ongelijkheid zorgt voor meer criminaliteit, meer geïnterneerden, meer tienerzwangerschappen, obesitas, slechtere schoolresultaten en meer drugsgebruik. Hierbij sluit de stelling aan van professor aan de Londen School of Economics (LSE), Jan-Emmanuel De Neve, dat kinderen die gelukkig zijn, meer kans hebben om later rijk te worden. Volgens Greg Duncan in zijn paper“The Importance of Early Childhood Poverty”, leidt kinderarmoede tot lagere lonen en langere werktijden op latere leeftijd. De WHO gaat in haar rapport “Action on the Social Determinants of Health” nog dieper in op deze materie. Daarin stellen ze voorop dat armoede de gezondheid schaadt. Eerder haalde Wilkinson dit aan voor obesitas, maar volgens de WHO is er ook een causaal verband tussen armoede en ziekte, handicaps en vroegtijdig sterven door kanker, kransslagaderaandoeningen, ongevallen en zelfmoord. Ook zorgt armoede voor miskramen, een lager geboortegewicht en een slechte mentale ontwikkeling van het kind. De overheid moet ingrijpen Als je Brazilië met Zuid-Afrika ( twee landen met ongeveer het zelfde groeipercentage) vergelijkt, dan zie je het belang van de rol van de overheid in de reductie van armoede en ongelijkheid. Er moeten dus volgens Oxfam vijf beleidsmaatregelen op nationaal niveau getroffen worden om de ongelijkheid aan te pakken: herverdeling, universele toegang tot gezondheidszorg en onderwijs, progressief belastingsstelstel, een gelijke-kansenbeleid, o.a. voor vrouwen, en een herverdeling van de landbouwgronden. In België wordt er bij de partijen PS en SP.A gewezen op het belang van coöperatieven en mutualiteiten om de ongelijkheid terug te dringen. Dit zou niet alleen goed zijn voor België om dit weer uit de kast te halen, maar in vele ontwikkelingslanden lijkt dit ook een succesformule te zijn volgens PS-voorzitter Paul Magnette. Tegenwoordig zijn het de landen van Zuid-Amerika die inzetten op de bestrijding van de ongelijkheid. Bijvoorbeeld de Gini-coëfficiënt (maatstaf van inkomensongelijkheid) daalde van 0,446 naar 0,401 in Uruguay tussen 2006 en 2011. In Brazilië zijn er tussen 1999 en 2009 12 miljoen mensen uit de armoede (1 inkomen kleiner dan 1 euro per dag) gehaald. Als Brazilië zo verder doet, zal het binnen tien jaar de armoede met 80% doen dalen. Bronnen: http://www.oxfam.org/sites/www.oxfam.org/files/cost-of-inequality-oxfam-mb180113.pdf http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2013/02/05/cooeperaties-blijken-beste-instrument-voor-bestrijding-ongelijkheid http://www.guardian.co.uk/science/2012/nov/19/happy-teenagers-earn-more-adults http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2013/01/17/uruguay-kampioen-van-de-herverdeling Boek: Wilkinson, the spirit level |
Archives
January 2015
Categories
All
|