Brusselse diversiteit moet tweerichtingsverkeer zijn, 3 regels voor jongeren in Brussel

"Brussels the capital of diversity"

Willemjan Vandenplas: 'Als jongen uit de rand (Beersel en Sint-Genesius-Rode) heeft Brussel mij alles gegeven of toch alles wat ik wou. Ik wou nieuwe culturen leren kennen, met mensen praten van 5 continenten op 1 avond en ga zo maar door. Er is maar één plaats waar dit kan voor iemand uit de rand en dat is Brussel. Het is niet uit exotisme dat ik dit doe, maar uit noodzaak. Ik ben verslaaft aan diversiteit, het wonder van Brussel. Het is niet de architectuur, de cafés of de restaurants die mij zo interesseren, maar de mensen die de straten bewandelen, die de de cafés of theehuizen bezoeken.'

Regel 1 voor Vlaamse jongeren in Brussel: wordt polyglot, antropoloog en socioloog

Brussel zou je eigenlijk moeten verdienen, ik vind dat je meer dan 3 basistalen zou moeten spreken. Voor mij scoor je een onvoldoende als je niet kan aantonen dat je de mensen hun achtergrond kent. Kan je iemand van Marokkaanse origine begrijpen als je zelf niet in Marokko hebt gewoond en de taal niet spreekt ? Hoe kan je de 'saudades' of melancholie van de Portugezen en de Brazilianen begrijpen als je hun taal, hun muziek en hun cultuur niet goed kent. Hoe kan je respect tonen voor een Latino als je zelf hun socio-economische problemen in hun land van herkomst niet onder de knie hebt. Mensen zijn niet de slaaf van de dominante cultuur, de Belgen 'pure sang' moeten ook water bij de wijn leren doen! Diversiteit is geen eenrichtingsverkeer!

Regel 2 voor Vlaamse jongeren in Brussel: wordt wereldburger

Ik vind dat er in Brussel dringend moet geïnvesteerd worden in zogenaamde 'schakelfiguren', die de verschillende gemeenschappen met elkaar in contact kunnen brengen. Waarom is er geen geld om een straathoekwerker in Molenbeek Berbers of Darija (Marokkaans) te laten leren of één in Matongé Swahilli of Lingala te laten leren. Waarom kan een Marokaanse straathoekwerker niet in Matongé werken of een Poolse straathoekwerker in Molenbeek werken. “Haal er eens de mixer door.” Dat zou toch geen kwaad kunnen. Mijn ervaring leert mij dat het makkelijk is om vrienden te hebben uit de verschillende Brusselse culturele gemeenschappen, maar om dan die verschillende vrienden eens samen te brengen dat is niet gemakkelijk. Daarom pleit ik dat het onderwijs meer wereldburgers opleidt. Wereldburgers zijn namelijk die “schakelfiguren” die de verschillende gemeenschappen in Brussel kunnen samenbrengen. Dit is een gegeven dat ik al sinds enkele jaren uitdraag, het wereldburgerschap, we moeten het promoten en cultiveren.

Ja, het is een oud concept, maar in tijden van globalisering, van migratie en diversiteit moeten we , werkmiddelen vinden. Je kan niet spreken over deze zaken als je niet bepaalde idealen, waarden en normen hebt. Los van het links-rechts verhaal. Ik ben jong en heb een plan en dat is wereldburgerschap promoten, maar geen kaviaar-wereldburgerschap. Een vorm van wereldburgerschap dat rekening houdt met sociaaleconomisch ongelijkheden. Dus wereldburgerschap zeker niet als vorm van “haute culture”, maar een wereldburgerschap waarbij je vecht tegen sociale exclusie van minderheden, waarbij je je vuilmaakt om je ideeën te realiseren, dus zonder met de massacultuur mee te lopen.

Regel 3 voor migranten jongeren in Brussel: je mag dromen en zoeken

Migranten jongeren in Brussel moeten meer speelruimte krijgen, letterlijk en figuurlijk. De meerderheid van de Brusselse migranten jongeren die in ' le bassin de la pauvreté' leven hebben het mes op de keel, jeugdwerkloosheid rijst de pan uit.

Geef hun een kans om hun interesses te vinden, stuur ze niet meteen door naar het technische onderwijs of beroepsonderwijs. Als families die kansen niet creëren dan moet de overheid dit doen.

Het is niet omdat jongeren extreme ideeën hebben als ze jong zijn, dat ze daar niet uitgroeiën of deze herzien. Waarom jonge Salafisten of probleem jongeren stigmatiseren en uitsluiten als je ze niet de kans geeft om de wereld te ontdekken.

Besluit

Geef dus jongeren ruimte, geef hen kansen, begeleid ze beter, laat hun zoeken en dromen. Luister naar hun levensverhaal want de Marokkaanse jongen die naast je op de universiteit zit kan al een heel lange weg hebben afgelegd om op die plaats te geraken. Vergeet ook niet de zogenaamde hang jongeren aan de beurs, die iedereen gewoon voorbij loopt. Mijn ervaring is dat als ik tegen hun praat dat hun grote mond snel plaatsmaakt voor openheid over hun problemen, je moet er als jongere in Brussel leren door kijken en dan besef je er ligt eigenlijk een heel ander verhaal op hun lever.

Achtergrond: Willemjan Vandenplas is master student Public Health aan de ULB, heeft zijn secundair in Regina Caeli in Dilbeek gedaan en is lid van Animo Brussel. Hij heeft een grote bewondering voor Brussel, waar hij dagelijks vertoeft, maar helaas om financiële redenen niet kan wonen. Hij is 6-talig en doet er alles aan om in diversiteit te leven.

 

---