19 september 2012 —Het Syrische conflict begon zo'n 18 maanden geleden in de stad Dara'a. Ondertussen hebben de Jordaanse autoriteiten volgens sommige bronnen al meer dan 200.000 vluchtelingen uit de regio opgevangen in gastfamilies en in vluchtelingenkampen. Freelance fotograaf Willemjan Vandenplas kreeg via UNHCR de toestemming van de Jordaanse overheid om een fotoreportage te maken over het Zatari vluchtelingenkamp. Het Zatari vluchtelingenkamp opende in juli 2012. Toen ging het om 500 vluchtelingen. De laatste weken komen er elke dag 1000 vluchtelingen bij. Ondertussen is het aantal aangegroeid tot 32.217 vluchtelingen. De meesten komen uit Dara'a en brengen allemaal de meest verschrikkelijke verhalen mee uit de getroffen stad. Veilige zone Ondanks het feit dat de Syrische vluchtelingen veiligheid hebben gevonden, blijft hun situatie precair, omdat het conflict blijft voortleven in het kamp. Als er doden vallen in Dara'a leidt dit steeds tot schermutselingen in het kamp. Zo moest de Jordaanse politie enkele dagen geleden tussenbeide komen met vier gewonde politie agenten tot gevolg. Ook zijn de menselijke omstandigheden niet altijd ideaal. Zo moeten de vluchtelingen vaak warm water drinken en zijn de sanitaire voorzieningen die aanwezig zijn, niet altijd hygiënisch. Ook het eten is niet aangepast aan de Syrische normen en vaak onvoldoende voor grote gezinnen. Desondanks doen ngo's zoals Care, Save The Childeren en organisaties als UNHCR en de Jordaanse overheid er alles aan om de vluchtelingen zo goed mogelijk te begeleiden, maar dit belet niet dat er zich in het kamp een informele economie aan het ontwikkelen is om aan de extra noden van de vluchtelingen te voldoen. Gezondheidsvoorzieningen Er zijn drie medische missies in Zatari: een Marokkaans veldhospitaal voor algemene geneeskunde, een Frans veldhospitaal voor chirurgie en een Jordaans veldhospitaal dat tot stand kwam door steun van de Italiaanse overheid. De laatste weken is het aantal ernstig gewonde vluchtelingen afgenomen. De tendens is dat vluchtelingen de eerste zorgen krijgen in Syrië voor ze de tocht naar Jordanië ondernemen. Ook begon op 11 september een massale vaccinatiecampagne tegen polio en mazelen. Het risico op infecties blijft echter hoog. Voor kinderen is er ook psychische hulp om met emotionele problemen om te gaan. Er zijn ook tien speelplaatsen en een voetbalveld aangelegd. Overstromingsgevaar De kans is groot dat het Zatari kamp binnenkort moet verplaatst worden omdat het in een vallei ligt en er bij hevige regenval overstromingsgevaar dreigt. De onzekerheid voor de duizenden vluchtelingen blijft hoe dan ook groot. Willemjan Vandenplas is student Geneeskunde - Gezondheidsbeleid in ontwikkelingslanden, freelance fotograaf, wereldreiziger en vertaler. Deze reportage kwam tot stand met de steun van UNHCR Benelux. Getuigenissen ' Ik heb mijn 5 kinderen begraven om hen te verstoppen van het leger, beter dat dan dat ze vermoord worden. Wanneer de soldaten weer vertrokken waren, graafde ik ze weer op, ze waren bijna gestorven door het gebrek aan zuurstof. Ik zweer op God, dat ik een vliegtuig zag dat schoot op de mijn 5 buurjongens, allemaal dood, andere verloren hun benen andere hun armen, zelf een oude man van 102 jaar, het leger vermoode hem koelbloedig' Een jongen begon juist te praten tijdens het conflict en toen hij gewoorschoten hoorden vlak bij zijn huis is hij gestopt met praten, sinds dien heeft hij niets meer gezegd. Het Syrische leger valt jongeren aan, ze binden hun vast aan hun handen, bedekken hun hoofden en steken hen levend in brand of steken messen door hun maag en snijden hun keel over. .' ik hou niet van dit eten, ik ga hongerig naar bed' Een jongen liep over straat met zijn vrienden in Dara'a, ze werden met scherp beschoten, al zijn vrienden stierven hij alleen overleefde en vluchte naar zatari. Opstand in Zatari, als er doden vallen in Dara'a, dan zijn er altijd schermutselingen in Zarari. Een van de jongvolwassenen toonde ons een video van hoe hij met zijn vrienden de keel oversnijd van een Syrische Militair. Het syrische leger vermoorde de patiënten en de dokters van een ziekenhuis in Dara'a, de overlevende vluchten ondergronds. Mijn vrouw en een deel van mijn familie is nog in Syrië, ik weet niet wat er met hen is gebeurd, ik heb geen nieuws van hun en kan hun niet contacteren. In zatari neem ik mijn kinderen elke dag naar het ziekenhuis omdat zij ziek zijn en overgeven. De situatie in het kamp is niet zo goed... zelf al is de veiligheid onze eerste zorg en het is beter hier, blijft het hier niet goed.
0 Comments
Leave a Reply. |
Archives
January 2015
Categories
All
|