Palestijnen betalen dubbele prijs

11 september 2012
 ( OPINIE ) — Er waart een spook door Ramallah. De ene dag lopen de straten vol met activisten, de andere dag is er niemand op straat te bespeuren omwille van een staking van het openbaar vervoer. De bezetting door Israël,  jaren van wanbeleid door de Palestijnse overheid en de sterker wordende vakbonden hebben de Palestijnse samenleving in een wurggreep. Student Willemjan Vandenplas is terplaatse en schreef er een opiniestuk over.

De bezetting is de kern van het probleem
Israël controleert het land, het water, de lucht, de grenzen, de olie, de prijzen voor levensmiddelen en alle export en import gaat door Israël. De grensposten, de muur en de checkpoints maken elke vorm van planning onmogelijk. De Palestijnen hebben enorm te lijden, maar de 'neoliberale agenda' van de overheid in Ramallah, gedicteerd door de Wereldbank en het IMF, maakt de impasse compleet.

Het juk van de Palestijnse overheid      
De Palestijnen eisen goed bestuur van hun overheid, omdat de financiële crisis voor een overheidsschuld van ongeveer 2 miljard euro heeft geleid en het beleid voor meer problemen dan oplossingen zorgt. De belastingen worden verhoogd, de taksen op consumptiegoederen en de prijzen van levensmiddelen stijgen. Zo is een kop koffie in Ramallah duurder dan in Oxford Street in Londen. Door dit alles daalt de consumptie.

De vakbonden maken een vuist
De sterker wordende vakbonden eisen een minimumloon en sociale zekerheid. Nu zijn er arbeiders, vooral vrouwen, die slechts 80 euro per maand verdienen. De werkgevers willen een minimumloon van 150 euro, maar de vakbonden aanvaarden dit niet. De vakbonden ijveren ook voor meer arbeidsrechten, vrijheid van vakbondsvereniging en erkenning van deze rechten door de privésector. Hoewel de overheid beloften maakt om hieraan te werken, blijft het voornamelijk bij mooie woorden. Daarom willen de vakbonden nieuwe onderwerpen in het arbeidsoverleg aansnijden en nieuwe concepten ontwikkelen voor dialoog tussen vakbonden, werkgevers en de overheid. De vakbonden eisen dat er tegen 15 september een minimumloon is en geven de overheid nog 2 maanden om de sociale rechten van arbeiders te verwezenlijken.

11 september in Ramallah
De secretaris-generaal van de 'ittihad alniqaabaat almostaqla', de onafhankelijke vakbondsunie, Mahmoud  Ziyada, heeft vandaag (11 september) opgeroepen tot een samenkomst in het centrum van Ramallah. De eisen zijn een aanvaardbaar minimumloon en een beter economisch beleid. De vakbond van werkloze jongeren zal ook deelnemen. Dit is het hoogtepunt van de onvrede ten aanzien van de overheid die al terug gaat sinds jaren. Mahmoud Ziyada: “dit heeft niets te maken met de Arabische Lente, maar wel met de eis voor sociale rechten in de bezette gebieden.”

De overheid buigt voor de vakbonden
Voor de start van de betoging heeft de overheid toegevingen gedaan om het sociaal conflict op te lossen. De ministers gaan 10% minder verdienen, vanaf de volgende de maand zal de taks op consumptiegoederen van 16% naar 15% dalen, de prijzen van olie en gas zullen niet meer stijgen, de overheid zal de landbouwsector steunen, controle invoeren op de prijzen van bepaalde levensmiddelen en een minimumloon invoeren tegen 15 oktober. Dit zijn de aangekondigde maatregelen, maar de vakbonden hebben alvast laten weten dat ze niet onvoorwaardelijk akkoord zullen gaan met de maatregelen. De Palestijnen verdienen beter.

Oplossing van het sociaal conflict
Volgens Wajih el-Ayassa, van Democraticy & Workers' Rights Center (DWRC) in Ramallah moet de overheid haar prioriteiten verleggen, de mensen moeten meer centraal komen te staan in het beleid. Wajih: “Er moet meer sociale bescherming komen, de corruptie moet omlaag en er moet een einde komen aan de bezetting door Israël. De overheid moet een meer humaan beleid voeren, een minimumloon is hoogst nodig.”

Willemjan Vandenplas is student Geneeskunde - Gezondheidsbeleid in ontwikkelingslanden, freelance fotograaf, wereldreiziger en vertaler. Dit opinie-artikel kwam tot stand in samenwerking met fos en DWRC.