Burgeractivisten in Syrië onder druk, maar werken ademloos verder

Het burgeractivisme in Syrië staat de laatste tijd meer en meer onder druk. Onschuldige burgers die opkomen voor vrijheid, een burgersamenleving en rechtvaardigheid, de authentieke revolutionaire gedachte, staan met hun rug tegen de muur. 

Het schaakspel

Het regime van Al-Assad en IS hinderen de burgeractivisten in Syrië meer en meer in hun werk. Langs de ene kant worden ze aangevallen uit de lucht in Syrië door de vliegtuigen van Al-Assad, zoals in Saraqeb de laatste twee weken. Langs een andere kant wint IS terrein op hun en is Al-Nusra zich steeds beter aan het organiseren in de bevrijde provincie Idlib volgen Raed Fares van Kafranbel (Idlib). Als het zo blijft door gaan komen we in een situatie dat het kiezen is tussen Al-Assad of de extremisten. De oppositie regering die moet opkomen voor de rechten van vluchtelingen en Syriërs in gebieden onder controle van de rebellen en gelokaliseerd is in Gaziantep, Turkije, is een clubje van revolutionairen die alleen om meer geld vragen voor hun projecten, terwijl er veel in hun eigen zakken en met een loon om zelf in het Westen van te dromen volgens vluchtelingen die zich eerder als neutraal zien. De doorsnee vluchteling ziet de oppositie als revolutionaire dieven volgens een gevluchte burgeractivist uit Aleppo die nu in een klerenwinkel werkt.

Het ziet er meer en meer naar uit dat de 3 miljoen geregistreerde vluchtelingen in het buitenland gedoemd zijn om in de buurlanden te verblijven omdat de slag om Syrië voornamelijk tussen IS en het Al-Assad regime zal gaan. Dit lijkt zo op dit moment, maar tot nog toe heeft een echte directe confrontatie nog niet plaatsgevonden, enkel lokale. Het ziet er meer naar uit dat Syrië zal moeten kiezen tussen de coëxistentie zoals in Libanon of apartheid zoals in Israël en Palestina, volgens een Palestijns-Syrische burgeractivist. Syrië zou eigenlijk al een landnaam zijn die niet meer zou mogen bestaat. De kaart is definitief hertekend.

Gevluchte burgeractivisten

Toch zijn veel Syriërs sceptisch over de revolutie, daarvoor hadden ze een leven, nu hebben ze niets. Veel burgers doen op dit moment alles om te overleven en een toekomst te bieden aan hun kinderen of een waardig leven te leiden. Veel van hun dromen van ooit naar Europa te gaan en zijn daarvoor nu in de buurlanden aan het sparen.

Jong volwassenen die hun studies stopten, actief werden in het verzet en later naar de buurlanden vluchten, zijn vaak de enige kostwinners in hun familie omdat de ouders niet meer aan werk geraken. Deze moeten afstappen van hun activiteiten en hun dromen om verder te studeren. Zij krijgen de slechtste betaalde jobs in Turkije. Bij de vluchteling die in het dagdagelijkse leven met het absolute minimum moeten overleven, zeggen dat 90% van de burgeractivisten het voor het geld doet in Gaziantep, Turkije.

De burgeractivisten blijven dus bestaan onder de vorm van activisten. Ze gebruiken hun revolutionaire vaardigheden en connecties om van hun passie hun beroep te maken. Het werk dat ze in Syrië deden als burgeractivisten vonden ze gewoon plezant dus ze zouden graag op deze golf verder werken. Voor deze burgeractivisten is de revolutie een beroep geworden om te kunnen overleven. Ze weten dat ze hun toestand kunnen gebruiken om een leven uit te bouwen ten voordele van land.

Lokale burgerinitiatieven in Syrië

De lokale initiatieven in Syrië zijn onder gefinancierd, zijn afgesloten van de buitenwereld en bezwijken onder de bommen. Door het bombarderen van Kafranbel, het bekende stadje met hun protesten op vrijdag met creatieve tekeningen en teksten op banners, zijn deze burgeractivisten zich gaan verzamelen in 'Idlib countryside' en gaat het protest waarschijnlijk niet meer door in Kafranbel, volgens Marjolein Wijnickx van PAX Nederland.

Toch blijft het belangrijkste probleem de onderfinanciering van burgerprojecten in Syrië, deze gaan met bokalen in winkels geld verzamelen zoals de school in Aleppo, Mustafa Qarman met de campagne van Kesh Malek (Schaakmat), hiermee willen ze 15 scholen financieren onder de slogan; 'Chance for Change'.

De lokale burgeractiviteiten blijven brood nodig en zijn de spil van de Syrische revolutie. Deze helpen de burgers in Syrië die anders zouden verstoken worden van hulp. Deze verdienen onze steun.

Volgens Marjolein Wijnickxs van PAX lieten haar de mensen die ze sprak in Gaziantep weer zien dat er hoop is. Een activiste uit Hassakeh was bang om weer terug te gaan omdat de frontlinie van IS nu deze vlak bij waar zij woont is. Maar toch gaat ze terug en maakt ze plannen voor de activiteiten die ze gaan doen in hun centrum. Deze mensen willen een ander Syrië en zij zijn de mensen die een ander Syrië mogelijk kunnen maken. Hen ondersteunen is de beste investering in een toekomstig vreedzaam en democratisch Syrië.

Deze grass-roots initiatieven blijven dus tot op de dag van vandaag voortgaan, maar omdat de lokale burgeractivisten steeds minder vrij kunnen bewegen, vaak alleen via gsm en facebook kunnen communiceren, tekort hebben aan voedsel en voortdurend kunnen gebombardeerd worden; Komen hun verhalen vaak niet in de media. Desalniettemin dat zij onderdruk staan, zijn de lokale burgeractivisten een onontbeerlijk weefsel voor hoop omdat ze blijven geloven in een eengemaakt Syrië in een conflict waar iedereen tegen elkaar wordt uitgespeeld.